Zwart is een kleur die er wil zijn. Dat ontdek ik tijdens mijn retraite met logenoten. Aan het begin van een bepaalde oefening kiezen we een tiental kleuren en aan het eind bepalen we welke kleur in ons leven meer aandacht verdient. Zwart, beken ik schoorvoetend. Het is voor mij zoveel makkelijker om met elke andere kleur aan het werk te gaan, behalve die ene. Dat komt wellicht omdat het vroeger zo’n groot gewicht kreeg; het gitzwarte van het calvinisme met de lading van schuld, verdoemenis en de duivel. Gelukkig is het weggewaaid. Toch heb ik nog angst voor het donker. Ik verdiep me erin en besef dat het zwart in deze levensfase de zwaarte van pijn symboliseert, verregaand fysiek ongemak en het naderende afscheid. Ik houd dat graag buiten mijn blikveld, maar het helpt niet. Dat realiseer ik me. Juist door het zwart onder ogen te komen, kan ik ongestoord bij de pakken neerzitten. Dat mag dan zomaar, omdat ik mezelf toestemming geef om het donkerste van het donker te ervaren. Het mooiste cadeau dat eruit tevoorschijn komt, is licht. Als alles er mag zijn, ga ik niets uit de weg en wordt mijn blikveld verruimd. Dan ontwaar ik ook mogelijkheden om mijn pad te verlichten, met een rolstoel bijvoorbeeld. Een fijne wandeling lukt niet meer, maar als er iemand meegaat die me duwt, kan het nog wel.
8 Replies to “Eropuit”
Reacties zijn gesloten.
Bonne lecture.
Groetjes.
Tja… toch even hikken en slikken voordat ik daar weer aan toe ben. En gisteren een heerlijke rondrit door de wijk, dankzij een vriendin die de rolstoel wilde duwen.
Mooi omschreven Nellie.
Wat ben je toch een dappere vrouw.
Moge velen een voorbeeld voor je zijn!
Dankjewel Mitille! Fijn om ondanks en wellicht juist door de ziekte ook een inspiratiebron te mogen zijn.
Ik kom je graag duwen, lieve Nellie.
Kus,
Christel
Kijk en dat is weer een fantastische reactie van jou lieve Christel. Dankjewel!
Lieve Nellie,
Wat een fantastisch dappere blog. Wegstappen uit de diepzwarte schaduwen van het verleden. Afscheid nemen van de demonen, maar nog niet van het leven. Er zijn altijd lichtstralen die jouw gezicht bespelen en verwarmen. Mooi dat jij daarvan kan genieten.
Liefs,
Fred.
Dankjewel lieve Fred! Wat zeg je dat mooi en hartverwarmend. Je woorden zijn troostrijk voor me en dat is al zoveel in deze o zo heftige periode van mijn leven.